Hampi en Cochin (Kerala)

Ik hoor het enkele van jullie al denken.. wanneer krijgen we  nou weer eens foto’s te zien?? Wegens tijdgebrek en ook een beetje inspiratiegebrek heeft het even geduurd voordat er weer een update volgde. Maar niet getreurd lieve thuisblijvers, het is eindelijk zo ver! Ik waarschuw jullie alvast.. Het is weer een lange blog.

Afgelopen twee weken zijn net als de eerste twee weken weer bijzonder geweest. In de weekenden hebben we tripjes gemaakt naar Hampi en Cochin. Gedurende week moest er uiteraard ‘gewerkt‘ worden. Helaas loop ik echter nog steeds als Toos-Functieloos rond. Afgelopen anderhalve week heb ik doorgebracht op de Maag, darm en lever afdeling. Hier werkt een ontzettend vriendelijke en leuke arts waar ik nu achteraan loop. Deze arts is niet al te streng, wilt mij graag zijn vak leren en vind ons groepje ‘Dutchies’ maar geweldig. Het goede leven van halve werkdagen is hier echter wel voorbij. Hier moet ik wel de hele dag in het ziekenhuis doorbrengen, vandaar ook de tijdgebrek.

Qua ziektebeelden heb ik al een enorme diversiteit gezien op de MDL. Ook ben ik al meerdere malen bij endoscopieën aanwezig geweest.  In tegenstelling tot thuis geven ze de patiënten hier geen roesje, wat betekent dat de patiënt zo’n akelige endoscoop bij volle bewustzijn naar binnen geschoven krijgt. Als er namelijk een roesje gegeven wordt, moeten patiënten wat langer blijven omdat deze in de gaten gehouden moeten worden en hier zijn niet genoeg bedden voor. Ik amuseer me dus prima op de MDL, vooral ook omdat mijn interesses hier liggen.

En dan nu tijd voor de echt leuke dingen: de weekenden! Het weekend van 13, 14 en 15 maart zijn we met zijn vieren (Marjolein, Tim, Kim en ik) naar Hampi gegaan. Hampi is een klein dorpje in de staat Kerala. Hampi staat bekend om zijn schitterende tempels en ruïnes. Hampi ligt ongeveer op 10 uur afstand bussen van Manipal. Op vrijdagavond zijn we om 10 uur in een sleeperbus gestapt op weg naar een nieuw avontuur. Ik vind een sleeperbus persoonlijk prettiger dan een sleepertrein, hier trekt je de gordijntjes dicht en je wordt heerlijk met rust gelaten. Dit in tegenstelling tot de sleepertrein, waar alleenreizende Indiërs er een handje naar hebben om je de oren van de kop te kletsen. Een sleeperbus is wel hobbelen geblazen. Iedere bocht, drempel of rotonde rol je synchroon met je buurman/vrouw over het bedje heen. Lepeltje-lepeltje krijgt een compleet nieuwe dimensie in een sleeperbus kan ik je wel vertellen.

’s ochtends zijn we aangekomen in Hospet om vanuit hier met een Riksja naar Hampi te gaan. Hampi is een gezellig, klein, toeristisch dorpje. Het eerste wat ons opviel aan Hampi waren de vele koeien. Overal maar dan ook overal lopen koeien hier door de kleine nauwe steegjes van Hampi. Nadat we een hostel hadden gevonden zijn we een tour gaan maken langs de ruïnes en tempels. Met een Riksja zijn we zo’n 6-7 uur onderweg geweest. Onze Riksja driver was een hele aardige Indiër die ons vanalles vertelde over de plekjes waar we langskwamen. Het laatste stukje van de tour zijn we langs de rivier teruggelopen naar Hampi. Na een opfrisbeurt en een lekkere curry (ik heb ondertussen zoveel curry gegeten, dat ik bijna een curry ben..) zijn we op souvenirjacht gegaan. We zijn hier twee Duitse meiden tegengekomen die we uit Manipal kennen en Team Hampi werd uitgebreid met deze twee dames.  

Volgende ochtend zijn we weer vroeg uit de veren gegaan voor het tweede dagje: Hampi island. We zijn met ons zessen de rivier overgestoken met een ferry. We zaten hier ongeveer met 30 man op terwijl er plek was voor 15.. Maar natuurlijk niet voordat we een olifant in bad hebben zien gaan!

Op Hampi island hebben we een scootertje gehuurd om alles te verkennen. Ik hoorde de bezorgde stem van manlief al in mijn hoofd.. Maar nadat ik goed de omgeving en wegen heb gecheckt, heb ik toch besloten om op het scootertje te stappen. De stem van manlief ging toch maar even op mute.. (sorry scheetje :P). En wat een ervaring! We hebben zo’n 40 km rondgereden door schitterend landschap. We zijn onderweg verschillende keren gestopt om tempeltjes en restaurantjes te bezoeken. De highlight was de Hanuman Tempel (ook wel de Monkey tempel genoemd). Deze lag boven op een berg. De tempel zelf stelde niet veel voor, maar wat een uitzicht! ’s Avonds zijn we door ‘onze’ riksja driver terug gebracht naar Hospet waar we weer in de sleeperbus naar Manipal terug konden gaan.

Afgelopen weekend zijn we wederom naar Kerala gegaan, ditmaal naar Cochin. Op donderdagavond zijn we met zijn achten (alle Dutchies) op de sleepertrein gestapt. 10 uur treinen stond op het programma. Aangekomen in Cochin zijn we met een transfer naar Alleppey gebracht. Dit is ongeveer 60km onder Cochin. We hebben hier een Houseboat gehuurd voor een nachtje. Mocht iemand ooit in de buurt komen, dan is dit echt een aanrader. We hadden een gigagrote, mooie boot voor onszelf. Het uitzicht was wederom in een woord schitterend.  De hele dag hebben we gerelaxt en heerlijk gegeten en gedronken. Helaas moesten we zaterdag er alweer af; we hadden allemaal nog wel een dagje willen blijven. Onze transfer stond echter alweer klaar om ons naar Fort Cochin te brengen. Dit is het toeristische gedeelte van Cochin. We hebben hier slechts een korte tour gedaan langs enkele bezienswaardigheden aangezien onze driver geen Engels sprak en beide partijen niet echt duidelijk konden maken wat we precies wilde. Gelukkig ligt alles in Fort Cochin binnen loop afstand waardoor we lopend verder zijn gegaan. We hebben een strand wandeling gemaakt langs de Chinese visnetten waar Cochin om bekend staat.

Zondag zijn Marjolein, Kim en ik in Fort Cochin gebleven terwijl de rest naar een strandje verderop ging. Het was vrouwendagje hadden we besloten. We hebben ons heerlijk een uurtje laten masseren. Helemaal herboren zijn we bij gaan komen op het terras onder het genot van een home-made ice tea. Helaas kwam zo langzaamaan ook weer een einde aan dit heerlijke relaxweekend.

De sleepertrein wachtte weer op ons.. Ik had het middelste bedje met boven mij kim en onder mij een Indier, waardoor er een soort van caitlin-sandwich ontstond op een sneetje wit- en bruin brood.

Na 10 uur treinen zijn we weer op maandagochtend aangekomen in Manipal waar we na een douche naar onze coschappen konden gaan. Maandagochtenden zijn nooit een pretje dat is de algemeen heersende opinie geloof ik, maar na een sleepertrein of bus zijn ze helemaal funest.

Terwijl ik dit schrijf zit ik precies op de helft van mijn verblijf in India. 31 dagen gehad, nog 31 te gaan. Ik heb het ondertussen hartstikke naar mijn zin en heb al vele bijzondere dingen gezien en meegemaakt. Ik ben het stadium van nervous breakdowns en de mega erge heimwee ondertussen voorbij. Toch zal ik eerlijk zijn en zeggen dat ik ook wel weer uitkijk naar mijn terugkomst in Nederland. Indiërs zijn hele lieve mensen, bedoelen alles goed, maar zijn zo incapabel als maar kan. Niets kan ooit volgens plan gaan, er gaat gewoonweg altijd wat mis. Ik mis de heerlijke punctualiteit en efficiëntie van Nederland. En ik mis jullie natuurlijk het meeste lieve thuisblijvers!

Komend weekend staat Gokarna op de planning. Hier zijn enkele mooie stranden waar we met onze luie print op gaan liggen. Waar ik volgende week in het ziekenhuis terecht ga komen is nog de vraag dus ik laat me verrassen.

Gezien de lengte van deze blog, ga ik het hierbij laten. Heel veel groetjes, kusjes, knuffels vanuit het verre India!